Linggo ng umaga. Payapa ang kalsada sa Marikina Heights. Masayang nagpe-pedal si Lolo Delfin gamit ang kanyang lumang mountain bike. Naka-suot lang siya ng kupas na jersey, simpleng shorts, at helmet na medyo luma na rin. Sa edad na sitenta, ito na ang libangan niya para manatiling malakas ang katawan.

Isang humahagibis na dilaw na Mustang ang mabilis na sumingit sa kanya bike lane.

SCREECH!

Para hindi masagasaan, napilitang kumabig si Lolo Delfin pakanan. Sumemplang siya sa gutter. Sa kamalas-malasan, sumabit ang handle bar ng bike niya sa makintab na bumper ng sports car. Nagkaroon ito ng mahabang gasgas.

Huminto ang sasakyan. Bumaba ang isang lalaking nasa edad bente-singko. Si Jiggs. Naka-shades, naka-branded na damit, at mukhang anak-mayaman.

“Tanga ka ba?!” sigaw ni Jiggs habang tinitignan ang gasgas ng kotse niya. “Bulag ka ba?! Tignan mo ang ginawa mo sa kotse ko!”

Dahan-dahang tumayo si Lolo Delfin habang pinupunasan ang putik sa tuhod niya. “Iho, ikaw ang pumasok sa bike lane. Muntik na akong madale.”

“Aba, ikaw pa ang matapang?!” lumapit si Jiggs at dinuro ang matanda. “Alam mo bang mas mahal pa sa buhay mo ang paint job nito? Pwes, magbayad ka! Ibigay mo sa akin ang ID mo!”

“Wala akong dalang wallet, iho. Nag-e-exercise lang ako,” mahinahong sagot ni Lolo Delfin.

Sa sobrang init ng ulo ni Jiggs, hindi na siya nakapagpigil.

PAK!

Isang malakas na sapak ang pinakawalan ni Jiggs sa mukha ni Lolo Delfin. Dumugo ang labi ng matanda at napaupo ulit ito sa semento.

“Wala kang kwentang matanda!” dura ni Jiggs. “Pulubi! Harang-harang sa daan!”

Nagtinginan ang mga tao sa paligid. May mga gustong tumulong pero natatakot sila kay Jiggs dahil mukhang maimpluwensya.

“Tawagin niyo ang pulis!” sigaw ni Jiggs. “Ipapakulong ko ‘tong matandang ‘to! Hinding-hindi ka sisikatan ng araw!”

Maya-maya, dumating ang dalawang mobile patrol ng pulis. Mabilis na bumaba ang apat na pulis na may matataas na kalibre ng baril. Nakita kasi nila ang gulo.

Ngumisi si Jiggs. “Ayan, buti nga sa’yo. Lagot ka ngayon.”

Sinalubong ni Jiggs ang mga pulis. “Officer! Hulihin niyo ‘yang matanda! Ginasgasan ang kotse ko tapos nagtatapang-tapangan! I’m calling my lawyer!”

Pero hindi siya pinansin ng mga pulis.

Nilampasan siya ng Team Leader na si Major Santos. Dumiretso ang mga pulis kay Lolo Delfin na noo’y pinupunasan ang dugo sa labi gamit ang likod ng palad.

Natigilan ang mga pulis nang makilala nila ang mukha ng matanda.

Sabay-sabay silang tumigil, nag-click ang mga bota, at tumuwid ng tayo.

SALUTE!

Sumaludo ang apat na pulis nang sabay-sabay at puno ng respeto.

“GOOD MORNING, GENERAL!” sigaw ni Major Santos. “Sir! Are you okay, Sir? Anong nangyari?”

Natulala si Jiggs. Parang huminto ang ikot ng mundo.

“G-General?” bulong ni Jiggs. Namutla siya. Nagsimulang manginig ang tuhod niya.

Dahan-dahang tumayo si Lolo Delfin. Ibinaba niya ang kamay ng mga pulis.

“At ease, Major,” baritong boses ni Lolo Delfin. Wala na ang boses ng “kaawa-awang matanda.” Ang nasa harap nila ngayon ay si General Delfin Borja, ang dating Chief of Staff ng Armed Forces at kilala bilang isa sa pinakamatapang na opisyal ng militar bago mag-retiro.

“Sir! Kailangan po kayong dalhin sa ospital!” nag-aalalang sabi ng Major.

“Gasgas lang ‘to,” sagot ng Heneral. Tumingin siya nang matalim kay Jiggs na ngayon ay kulay papel na sa takot.

“M-Major… kilala niyo siya?” nanginginig na tanong ni Jiggs.

Humarap si Major Santos kay Jiggs nang may galit.

“Hindi mo ba kilala ang sinapak mo? Siya lang naman si General Borja. Ang taong lumaban sa Mindanao at nagtanggol sa bayan habang ikaw ay nagpapakasarap sa aircon! Siya ang nagtayo ng police station kung saan kami naka-assign!”

Halos himatayin si Jiggs. Lumapit siya kay Lolo Delfin, akmang luluhod.

“S-Sir… General… Patawad po! Hindi ko po alam! Akala ko po ordinaryong… a-akala ko po…”

“Akala mo ordinaryong tao lang ako kaya pwede mo na akong bastusin?” putol ni Lolo Delfin.

Lumapit ang Heneral kay Jiggs. Sobrang lapit. Amoy na amoy ni Jiggs ang takot sa sarili niyang katawan.

“Iho,” seryosong sabi ng Heneral. “Kahit basurero o Heneral ang kaharap mo, pareho lang dapat ang respeto. Ang yabang, nabibili ng pera. Pero ang class, wala sa brand ng kotse mo. Nasa ugali ‘yan.”

Binalingan ni General Borja si Major Santos.

“Major, ayaw ko ng special treatment. Pero gusto kong pairalin ang batas. Reckless driving, Physical Injury, at Assault to a Person in Authority.”

“Yes, Sir!” sagot ng Major.

Pinosasan si Jiggs sa harap ng maraming tao. Ang Mustang niyang ipinagmamalaki ay hinalughog at na-impound.

Habang isinasakay si Jiggs sa police car, umiiyak ito at humihingi ng tawad. Si Lolo Delfin naman, sumakay ulit sa kanyang lumang bike.

“Sir, ihahatid na po namin kayo,” alok ng mga pulis.

“Huwag na,” ngiti ng Heneral. “Sayang ang gas ng gobyerno. Kaya ko pa naman. Mag-iingat na lang ako sa mga hari ng kalsada.”

Umalis si General Delfin na pedal lang ang gamit, pero ang respeto ng lahat ng nakakita ay abot hanggang langit.