“ANG MAYAMANG AMA NA NAGPANGGAP BILANG GUARD — PERO ANG INASAHAN NIYANG MABAIT NA FIANCÉE NG ANAK NIYA… BINASAG ANG PUSO NIYA SA ISANG GABI LANG.”

ANG MISYON NG ISANG AMA

Ako si Don Emilio Vergara, 68.
Billionaryo. May-ari ng limang kumpanya.
At ama ng nag-iisang anak kong si Lance, 28 — mabait, masipag, at madaling magtiwala.

At iyon ang problema.

Isang araw, nagpakilala siya ng babaeng gusto niyang pakasalan —
si Rina.

Maganda, may pinag-aralan, mahusay magsalita.
Pero hindi ko alam bakit, may kung anong kaba sa dibdib ko.

Hindi ako basta-basta naniniwala sa mga taong madaling ngumiti.

Kaya gumawa ako ng desisyon na hindi ko pa kailanman ginawa:

Nagpanggap ako bilang security guard sa building kung saan nagtatrabaho si Rina.

Gusto kong makita kung sino siya…
kapag hindi niya alam na ako ang ama ng lalaking gusto niyang pakasalan.

ANG UNANG ARAW NG PAGPAPANGGAP

Suot ko ang uniporme.
May cap.
May ID na hindi akin.

Pagpasok ko, nakita ko siya agad.

Maaliwalas.
Maganda.
Maamo ang ngiti — ngunit hindi sa lahat.

May lumapit na matandang janitor.
Humingi ng tulong.
Pero nakita ko kung paano siya tumingin kay Rina:

Parang dumi lang sa sahig.

Rina: “Kuya, wag mo akong istorbohin. May meeting ako. Diyan ka muna sa gilid.”

Hindi man lang tumingin sa mata.

Hindi ko nagustuhan ang nakita ko.
Pero hindi pa iyon ang pinakamalala.

ANG GAWING NAGPASAKIT SA AKIN

Bandang hapon, naiwan kong bukas ang locker ko.
Nasa loob ang wallet na may ID ko bilang Don Emilio, dahil late ako nagpalit kanina.

Nang bumalik ako sa guard room, nakita ko siyang nakayuko sa locker.

Hinawakan niya ang ID ko.

Nanlaki ang mata ko.
Pero mas nanlaki ang kanya.

Rina: “Emilio… Vergara?
Kung gano’n… ikaw ang ama ni Lance?”

Bigla siyang ngumiti — ibang ngiti.
Ngiti ng taong may plano.

Rina: “Sir… bakit kayo naka-uniporme?
Nagpapatawa lang po ba kayo?
Baka gusto niyo po ng tea? Juice?
Kahit ano po—ako na po bibili!”

Parang ibang tao siya.

Kanina, hindi makatingin sa janitor.
Pero ngayon?
Parang handang lumuhod para lang maging mabait.

At doon ko nakumpirma:

Hindi siya mabait — marunong lang siya pumili ng taong pakikitaan ng kabaitan.

ANG PINAKAMASAKIT NA NAPAKINGGAN KO

Gabi.

Naupo ako sa hallway habang nagpapahinga.
Palihim siyang nakipag-usap sa telepono.

Hindi niya alam, nasa likod lang ako ng poste.

Rina: “Oo na! Malapit na ’to!
Pag nakuha ko na ang apelyido nila…
magiging milyonarya na ako.”
Rina: “Si Lance? Sus!
Napakadaling paikutin.
’Yung tatay lang niya ang kailangan kong mapasunod.”

Parang may nagtulak ng kutsilyo sa dibdib ko.

Ang anak kong minahal ko, pinalaki ko —
tinatawag niyang laruan.

Ako?
Target niya.

At ang apelyido namin?
Premyo niya.

Tumulo ang luha ko — luha ng isang amang nabigo.

ANG PAGHARAP NA HINDI NIYA INASAHAN

Kinabukasan, nagmeeting si Lance at Rina sa penthouse.
Nandoon ako — sa uniporme pa rin.

Pagpasok ko, ngumiti siya agad.

Rina: “Ay, si Manong Guard!
Gusto mo ng tubig? Juice?”

Hindi ako sumagot.
Tinanggal ko ang cap.
Tinanggal ko ang ID.

At sinabi ko ang hindi niya inakala:

Ako: “Lance… anak…
ito ang babaeng gusto mong pakasalan.”
Lance: “Pa… bakit naka—”
Ako: “Nagpanggap ako bilang security guard.
At narinig ko lahat.”

Nanigas si Rina.

Rina: “L-Lance, hindi ’yan totoo—”
Ako: “Narinig ko mismo:
‘Pag nakuha ko na ang apelyido nila, magiging milyonarya na ako.’”

Napaluhod si Lance sa sakit.

Napaiyak siya.

Lance: “Rina… minahal kita.
Pero ni minsan… hindi mo pala minahal ang pagkatao ko.”

At doon nagsimula ang pagkaputol ng engagement.

ANG LINYA NA NAGPATIHIMIK SA KANYA

Habang lumalabas si Rina, umiiyak, galit, nagwawala —
tumingin ako sa kanya.

Hindi galit, ngunit puno ng bigat.

Ako: “Kung marunong ka lang magmahal nang totoo…
hindi mo kailangan bumili ng pagmamahal sa pangalan namin.”

Hindi siya sumagot.

At sa unang pagkakataon, nakita ko siyang…
walang boses.

EPILOGO — ANG ARAL NG ISANG AMA

Lumipas ang dalawang buwan.
Nakabangon si Lance.
Natuto.

At ako?

Napatunayan ko ang isang katotohanan:

Puwede mong dayain ang mga tao…
pero hindi mo madadaya ang puso ng isang ama.

At kung minsan,
para iligtas ang anak mo sa maling tao…
kailangan mong maging ibang tao muna.