ANG ARAW NA PINAGTAWANAN NIYA ANG “MATABA” NA MAAKASAWA NIYA… PERO HINDI NIYA ALAM NA ANG TUNAY NA MUKHA NG TAONG IYON ANG MAGBABAGO NG BUHAY NIYA

Sa edad na 21, si Mira ay isang dalagang lumaki sa hirap.
Wala siyang marangyang pangarap — simpleng trabaho, simpleng buhay,
at sana… simpleng pag-ibig na hindi nakukuha sa pera.

Pero isang araw, dumating ang araw na hindi niya inaasahan.

Isang kasunduan.
Isang kasal na hindi niya ginusto.
Isang lalaking hindi niya mahal —
at mas masakit, hindi niya gusto tingnan.

Si Don Ernesto Ramirez.
Isang kilalang milyonaryo, 56 anyos, mataba, hirap maglakad,
at halos lahat ng kababaihan ay ‘di man lang tumitingin sa kaniya.

Ang kapalit?
Matutuos ang utang ng pamilya ni Mira.
Maliligtas ang bahay nila.
Hindi na magugutom ang dalawang nakababatang kapatid niya.

Kaya pinilit niya ang sarili.
Pinilit lumagay sa sitwasyong hindi niya pinangarap.

Pinilit ngumiti sa araw ng kasal,
kahit ang puso niya—basag-basag.

ANG LALAKING AYAW NIYA… PERO PALAGING MABAIT SA KANYA

Hindi siya pinipilit ni Don Ernesto.
Lagi niya pang sinasabi:

“Kung ayaw mo, Mira… puwede kang umatras.”

Pero paano siya aatras?
Paano niya tatalikuran ang pamilya niya?

Kaya araw-araw, tinitiis niya ang presensiya ng lalaking
hindi niya kayang mahalin.

Hanggang sa napansin niya ang isang bagay.

Kahit kailan,
hindi siya sinigawan,
hindi inalipusta,
hindi minanipula.

Pinaglulutuan siya.
Hinahatiran ng bulaklak.
Pinoprotektahan kahit ayaw niya.

Pero hindi pa rin niya magawa mahalin ang isang taong
hindi pasok sa paningin niya.

ANG KATOTOHANANG HINDI NIYA INAASAHAN

Isang gabi, habang papasok siya sa kwarto,
narinig niya ang dalawang maid na nagbubulungan.

“Grabe… hindi ko akalain, no?
Ang guwapo niyang tunay pero pumapayag siyang magpanggap nang ganyan.”

“Shhh! Wag maingay. Test lang daw sa babae.”

Napahinto si Mira.
Nanlamig.
Nabingi.

Guwapo? Test? Sino?

Huminga siya nang malalim at pumunta sa opisina ni Don Ernesto.

Pagbukas niya ng pinto, nakita niya ang lalaking
hindi mataba,
hindi matanda,
hindi hirap maglakad—

kundi isang lalaking matangkad, matipuno, maputi, makinis ang mukha,
at parang modelong kinuha sa mamahaling commercial.

Nagulat siya.
Napatigil.
Hindi makahinga.

Nakahawak ang lalaki sa prosthetic belly,
skin mask, at unan para lumaki ang katawan.

Nilapitan siya ng lalaki,
tinanggal ang salamin,
at nagsabing may pinakamahinang ngiti:

“Ako si Eros Ramirez.
Ako ang tunay na anak ng Don…
At ako rin ang lalaking pinakasalan mo.”

Gumuho ang tuhod ni Mira.

Hindi dahil sa ganda ng mukha niya…
kundi sa hiya, takot, at pagkalito.

ANG KATOTOHANAN

Umiiyak na tanong ni Mira:

“B-Bakit mo ‘ko niloko? Bakit ka nagkunwari?”

Umupo si Eros at mahinahong sumagot:

“Dahil pag lumalabas ako bilang ako…
puro ganda ang tinitingnan ng mga babae.
Ayoko ng ganoon.
Gusto ko ng babaeng pipili sa akin kahit wala akong pera, hitsura, pangalan.”

“At Mira… noong una kitang nakita—
ikaw lang ang hindi tumingin sa pera ko.
You were different.”

Hindi nakasagot si Mira.
Hindi niya alam kung magagalit ba siya
o… masasaktan.

Pero ang sumunod na sinabi ni Eros
ang tuluyang nagpasuko ng puso niya:

“Hindi kita pinakasalan para subukin ka.
Pinakasalan kita dahil…
minahal na kita kahit bago mo pa ako makilala.”

ANG PAGKATUNAW NG YAKAP

Nagtataka si Mira —
bakit ngayon pa siya naiiyak?

Bakit sa unang pagkakataon…
ngayon lang niya naramdaman na minahal siya
hindi dahil maganda siya,
hindi dahil may kailangan sa kaniya—
kundi dahil tao siya.

Lumapit si Eros.
Dahan-dahang niyakap siya.
At sa unang pagkakataon…

hindi na niya tinanggihan ang yakap.

ANG PAGPILI NA HINDI PINILIT

Makalipas ang ilang buwan,
hindi na dahil sa utang,
hindi dahil sa responsibilidad,
hindi dahil sa konsensya…

Kundi dahil kusang nahulog ang puso niya,
si Mira ang mismong nagsabi:

“Eros… kaya na kitang mahalin
bilang ikaw—hindi bilang maskara mo.”

At doon, nagsimula ang totoong kasal nilang dalawa—
ang kasal na pinili niya
hindi dahil kailangan…

kundi dahil tao siyang minahal nang totoo.